برای عده ای چه خوب شد نیامدی

چه روزها که یک به یک غروب شد نیامدی

                                                  چه اشکها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتشین سخن، تبر بدوش بت شکن

                                                 خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دل شکسته ایم، نه

                                                برای عده ای ! ولی چه خوب شد نیامدی

تمام طول هفته را در انتظار جمعه ام

                                                 دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی

مولای من!

من چه خوب می فهمم که تو هربار می آیی ...

اما باز هم این ماییم که دست رد بر سینه ات می زنیم

این ماییم که اگر بیائی منکر وجودت می شویم

واگر بشناسیمت نه تنها خوشحال نمی شویم که به مقابله برمی خیزیم

چون ما هنوز یاد نگرفته ایم که پیرو حق باشیم.

(به ظاهر هستیم اما اگر پای منفعت هوس آبرو اعتبار مال قدرت و خلاصه دنیای ما وسط بیایدپیرو حق شدند اسان نیست)

مولای من!

چه خوب میفهمم

که تو قبل از آنکه در بیرون من ظهور کنی در قلب من می آیی

و تا تو در قلب من جای نداشته باشی چگونه در بیرون تو را به انتظار نشینم؟

در حالی که قلب من محل آمد و شد هر کسی هست جز تو و چنان آلوده به هوسها و بتها شده است که جایی برای ظهور تو نیست.

پس ای امام حاضر که فقط از چشمان - غبار آلوده به گناه- من غایبی!

ای امام حاضر که در تمامی ذرات عالم حضور تو را می توان -با چشم بصیرت- دید

سلام خدا ما برتو باد