سررشته مسائل زندگی خود را بدست بگیریم..

هوالاعلی

همه ما در زندگی خود مسائلی داریم: کوچک -بزرگ -ریز -درشت -سخت -آسان -ساده –مشکل -لاینحل حل شدنی –گره خورده –بازشدنی –کهنه –تازه –متفاوت –مشابه –فردی –گروهی –خانوادگی –ارتباطی –اجتماعی و حتی شاید–حقوقی –کیفری –معنوی –اعتقادی –دنیوی –اخروی –فکری –عملی –جسمی –روحی –روانی –بهداشتی –سلامتی –تغذیه ایی به هرحال هرکدام از انواع مسایل را داشته باشیم نکته حائز اهمیت خود آنها نیستند. اگر به یک مشکل یا مساله خیره شویم یا روزها و هفته ها فکر و ذهنمان را به آن مشغول کنیم. نه تنها به حل آن کمک نکرده ایم بلکه چه بسا بر ابعاد دیگر آن افزوده ایم. مثلا من مشکل ارتباطی با فرزندم دارم ویا از سوی پدرم درک نمی شوم و یا درآمدم ناکافی است.. و… اگر این مشکل را در ذهن و فکر و کلام خودم تکرار و مرور کنم در حقیقت به تشدید و وسعت و قوت آن کمک کرده ام . به جای آن می توانم به کشف زوایای پنهان مشکل یا مساله خود بپردازم تا ریشه ها و عوامل ایجاد گسترش و تقویت و یا ضعف آن را بیابم. برای این منظور می توانیم از یک سری سوالات تحلیلی باز وآشکارساز استفاده کنیم:

مثلا اگر من با فرزندم مشکل ارتباطی دارم کجاها بیشتر است؟ آیا فقط من با او این مشکل را دارم؟ یا بقیه افراد خانواده ام هم همین طورند؟ دوستان و هم سن و سالان او رابطه شان با او چطور است؟ آیا من فقط با فرزندم مشکل ارتباطی دارم؟ یا با بقیه اعضای خانواده ام هم مشکل مشابهی دارم؟ این مشکل ارتباطی من همیشه بوده است یا به تازگی ایجاد شده؟ در چه زمینه هایی بیشتر احساس مشکل می کنم؟ آیا زمینه هایی از لج بازی یا غرور در من یا فرزندم باعث آن شده است؟ آیا من اوقات خوش و خاطره انگیزی را با فرزندم تجربه کرده ام؟ چه ویژگی هایی در این ارتباطهایم داشته ام؟ چرا در این اوقات به سطح ارتباطی خوبی رسیدیم؟ آیا مدل سازی از این ارتباط موفق را برای سایر زمانها می توانم داشته باشم؟ آیا فرزندم هم به وجود این مشکل ارتباطی اعتقاددارد؟ من توقعاتم از یک ارتباط خوب و سازنده چیست؟ چقدر حاضرم برای بهتر شدن یک ارتباط از خودم مایه بروم؟ آیا حاضرم از برخی خواسته های خودم به خاطر بهبود و یا حفظ یک ارتباط خوب چشم پوشی کنم؟! آیا به یک مشاوره فنی و دقیق در این رابطه نیاز دارم؟ آیا با همسرم برای بررسی این مشکل مذاکره کرده ام؟ نقش دوستان و اولیای مدرسه را برای رفع این مساله بررسی کرده ام؟ آیا از طرق مختلف و یا صحبت با دوستان نزدیک اش به دغدغه ها و مشغله های فکری فرزندم پی برده ام؟ و…
اینها نمونه هایی از سوالات تحلیلی باز و هدفمند است که حاصل بررسی آنها و یافتن پاسخ های آنها به راحتی می تواند ما را در رسیدن به راه حل و پاسخ های مناسب و خلاقی برای رفع مشکلات و مسایل زندگی مان کمک نماید. این سوالات هرکدام ابعاد جدیدی از مساله اصلی و مسائل مرتبط با آن را برای ما آشکار می نماید. که در حقیقت منجر به یافتن شبکه مسائل آن موضوع خواهدشد. اگر ما با یک نگاه جامع و همه جانبه ایی به مسائل خود و پیرامون خود بنگریم مسلما بجای آنکه در مقابل مشکلات و مسائل زندگی مایوس شویم می توانیم به درک بهنر و تحلیلی درست تر از مسائل زندگی مان برسیم. به قول استاد صفایی مشکلات موضوع کار ما هستند نه مانع ما!  بعنوان یک مثال یک پزشک با برخورد با علایم بیماری و مشکلات جسمی ما ما را مانع خود نمی بیند بلکه بیماری ما را موضوع کار خود می داند. او ابتدا شروع به سوال های هدفمند و آشکارساز می کند و در صورت لزوم پس از انجام یک سری آزمایشات تشخیصی به یافتن راه حل می پردازد و روش درمانی مناسبی را پیشنهاد می نماید ما نیز نباید در مقابل مسائل زندگی مان سرخورده و نگران شویم و بدون بررسی دقیق ابعاد یک مشکل برای آن راه حل بیابیم که در این صورت ممکن است راه حل ما از جامعیت و کارایی کافی برخوردار نبوده و یا خود زمینه ساز ایجاد مشکلات جدیدتری گردد. همواره به خاطر داشته باشیم که ما انسانها در سایه لطف و احسان خداوند حکیم و دانا  با بهره گیری از نعمت ها و سرمایه های ارزشمندی همچون نیروی تفکر و تعقل به راحتی می توانیم به بررسی مسائل و یافتن راه حل های مناسب بپردازیم. و اگر خالصانه و با توکل به خدا به سراغ مسائل خود برویم خداوند متعال نیز راه های حل خود را برای ما آشکار می نماید.
وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ..
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجا وَ مَخْرَجا وَ ارْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لا أَحْتَسِبُ ..
۱۱-۱۰-۱۳۹۰
یا علی