به خانه می آیم

به خانه می آیم
خسته تر از دیروز
و بر آستانه درگاه
با قامتی
لرزانتر از بیدی دوباره
می ایستم
و

و در منظره‌ی پر ملال
سه گلخند عطر اگین
پژمرده می شوند و شش آسمان بی آفتاب
دستان خالی ام را
پر آبله می کنند
اینجا کجاست به جستجوی آب
سراب را
سراسیمه دویدم
اینجا کجاست اینجاکه جز شاخه شکسته آذر خش
در چشمان شما
نه نمی
و نه نوری
پیداست

شاعر:((شروینه))

 .............................................این قسمت پاسخ جناب شروینه به اولین نظر در مورد شعرشان است که همینجا در ادامه مطلب می آورم.ضمن تشکر از ایشان منتظر مطالب جدیدتری از این شاعر جوان هستیم:

((دیدم. نظرشان جالب بود
ولی اینقدر که ایشان تعریف کرده اند
شعرهای من تعریفی نیستند!
چون برای دل خودم شعر می گم.
و به جای اینکه اونها را به زبان عامیانه بگم
با شعر می نویسم))